Śliwki vs Robaczywki grudnia/stycznia

"Śliwki kontra Robaczywki pierwszego miesiąca w NBA."

2. James Harden. Był ktoś, kto grał w grudniu lepiej niż Westbrook. To nie jest zdanie pytające. Tym kimś był właściciel najefektowniejszej brody w NBA. 30.6 punktu, 6 zbiórek, 7.1 asysty, 1.9 przechwytu i prawie 1 blok. Harden zdobywał punkty na wszystkie możliwe sposoby – trójki? Proszę. Penetracje? Zapraszam. Krosy? A jakże. Łatwe przedostawanie się na linię? A czy niebo jest niebieskie? Aż 8 z 14 meczów grudnia obrońca Houston kończył z przynajmniej 30 punktami na koncie. Dwa razy przekraczał 40. Napisałem któregoś grudniowego dnia na moim FB, że Harden staje się moim ulubionym zawodnikiem w obecnej NBA. Zdanie podtrzymuję. Napisałem też, iż jestem pewny, że brodacz sięgnie po nagrodę MVP w tym sezonie. Zdanie podtrzymuję. "Ale on nadal nie broni." Masz rację ale to zbyt wiele nie zmienia.
 
3. Śliwka dla fanów Miami Heat, którzy po królewsku przyjęli w Boże Narodzenie LeBrona Jamesa. Mimo czterech Finałów zakończonych dwoma tytułami chyba nie było to takie pewne bo obcy jest obcy a odejściu do innego klubu gracza takiego kalibru zawsze towarzyszą wielkie emocje. Kibice z Florydy chyba jednak dobrze to sobie przeliczyli przed przyjściem do hali. Gdyby nie LBJ byłoby bardzo ciężko o choćby jedną wycieczkę do Finału – nie mówiąc już o tytule. Było zatem za co dziękować. Podobało mi się też jak sam James z taką niewinną, młodzieńczą, naruralną radością witał się z dawnymi kolegami i sztabem Heat. To były bardzo pozytywne obrazki. Podobało mi się też jak Celtics oddali honory Rajonowi Rondo, gdy ten powił się z Mavs w T.D. Garden.

4. J.J. Redick. Oglądacie mecze Clippers? Jeśli po II kwarcie nie wychodzicie od razu zrobić sobie kanapki/podgrzać zupę na drugą połowę, jeśli nie idziecie spać zaraz po końcowym gwizdku, to pewnie mieliście posłuchać, w jaki sposób wywiadów udziela J.J. Redick. Bardzo lubię go słuchać. Mówi mądrze, ciekawie ale przede wszystkim tak od siebie bez sloganów i szablonów. To nie są te wyświechtane zwroty, które słychać prawie wszędzie w lidze, które posłużyły twórcom gry "2K", to nie są żadne kubusiowe rozważania. Słowa obrońcy Clippers są tak celne, jak jego trójki.

5. Szybko! Zanim nie będzie za późno, żeby podniecać się Hawks! Niczego nie sugeruję w pierwszym zdaniu. Jedynie to, że mówienie pozytywnie o grze Atlanty to już nie tylko specjalność speców od zaawansowanych statystyk. o Atlancie mówi cały koszykarski świat. Mówi, bo jest o czym mówić i za co chwalić. Bilans 30:8, lider Wschodu. Tyle mówi się o słabości tej Konferencji ale Jastrzębie z tym bilansem na Zachodzie spadłyby zaledwie o jedną pozycję. W imponującym runie Hawks nie ma przypadku ani czarów. Jeśli są, to nazywają się Mike Budenholzer. Kolejny człowiek ze stajni Gregga Popovicha, który przynosi światło w ciemne strony koszykarskiego świata. Grudzień w Atlncie wyrażał się bilansem 13:2. W styczniu Jastrzębie wygrały wszystkie 7 meczów w tym na wyjeździe z Blazers i Clippers oraz u siebie z Grizzlies. Rozważania o tym, co gracze z Atlanty mogą osiągnąć w tym sezonie zostawmy na później. Póki co cieszmy się tym spursowskim ekstra, ekstra podaniem. Mówiąc o Hawks nie można nie wspomnieć o tych dwóch. Kyle Korver jest kosmitą – 50% z gry, 52% zza łuku (!), prawie 92% z linii. Zachwycając się jego kiścią a.k.a "śmierdzącą dłonią" trzeba podkreślić, że to w dalszym ciągu niedoceniany obrońca, który też świetnie podaje (i niekoniecznie mam na myśli asysty). Jeff Teague gra najlepszy basket w swojej pięcioletniej karierze. Więcej rzuca, zbiera, podaje i przechwytuje niż w poprzednim sezonie. Bardzo mądrze kierują grą drużyny.   
 
6. Daryl Morey. Nie ściągnął LeBrona, trzymał już za rękę Bosha, przejechał się na manewrze z Chandlerem Parsonsem, oddał za darmo Jeremy’ego Lina. Latem zdawało się, że przekombinował, że padł ofiarą swojej zbyt odważnej polityki kadrowej. Tymczasem, jak przystało na niezłego stratega i gościa z rozmachem, Morey knuł w głowie kolejny plan. Podpisany za mniejsze pieniądze Trevor Ariza okazał się być wcale nie gorszą wersją Parsonsa. Rockets pozyskali z Minnesoty Corey’a Brewera a parę dni później namówili Josha Smitha na przenosiny w tę część Teksasu. Śmiejemy się z Josha głównie przez to, że po jego odejściu Pistons zaczęli grać i wygrywać ale patrząc na rzeczy na chłodno nie można zapominać, że to nadal koszykarz z potencjałem, który Rakietom może się przydać (pod warunkiem, że nie będzie rzucał za 3 punkty). Rockets są 27:11 i może się okazać, że to Morey będzie śmiał się jako ostatni. 

7. Detroit Pistons. 9:1 w ostatnich 10 meczach. Wszystko to zbiegło się w czasie z odejściem Josha Smitha (stąd te żarty o zwalnianiu Smithów wszędzie tam, gdzie nie idzie), co nie jest przypadkiem. Pistons pokonali dzień po dniu Spurs i Mavs – w Teksasie. Wygląda na to, że Stan Van Gundy jednak słusznie uważał, że z tego składu da się wyciągnąć coś dobrego i warto dać mu szansę zanim się go rozbije. Drummond w końcu ma więcej miejsca i nie odbywa się to kosztem przestrzeni Monroe’a. Powoli spisywany na straty Jennings zaczyna grać jak w swoim pierwszym, przebojowym roku w NBA. Zmieniła się rotacja. Minuty w końcu dostał Jonas Jerebko. Fani Pistons mogą spytać retorycznie – "nie można było tak od razu?"