W minioną niedzielę zakończył się 74 sezon NBA. Były to wyjątkowe rozgrywki. Najpierw przerwane w marcu przez pandemię, następnie wznowione przedostatniego dnia lipca i dokończone w bezprecedensowej formule szczelnie zamkniętej przed światem zewnętrznym „bańki”. Mistrza NBA sezonu 2019-20 poznaliśmy dopiero po 356 dniach od rozpoczęcia rozgrywek! Poniżej kilka statystyk i ciekawostek związanych z finałową serią.
– MVP Finałów wybrano LeBrona Jamesa. Nikt przed nim nie był jednocześnie mistrzem NBA i MVP Finałów z trzema różnymi ekipami. LBJ zrobił to w Heat (2012-13), Cavs (2016) i teraz z Lakers. Żeby być ścisłym, w historii NBA było już dwóch zawodników, którzy byli w trzech mistrzowskich składach, trzech różnych ekip. Byli to Robert Horry (Rockets, Lakers, Spurs) oraz John Salley (Pistons, Bulls, Lakers). A od zeszłej niedzieli, do tego grona dołączył także Danny Green, mistrz ze Spurs (2014), Raptors (2019) oraz Lakers.
– James, w momencie odbierania statuetki MVP Finałów, miał dokładnie 35 lat i 286 dni. Czyni go to drugim najstarszym MVP Finałów w historii ligi. Starszy był tylko Kareem Abdul-Jabbar w 1985 roku (38 lat i 54 dni). Jego Lakers pokonali wtedy Celtics. Dalej na tej liście są Wilt Chamberlain (35 lat i 260 dni) w 1972 roku. Jego Lakers pokonali Knicks. Michael Jordan (35 lat i 117 dni) w 1998 roku. Jego Bulls pokonali Jazz.
– LeBron ma najwięcej mistrzowskich tytułów, wśród obecnie grających w NBA zawodników. Obok niego, w historii NBA, z czterema mistrzostwami są również m.in. Tony Parker, Manu Ginobili, Shaquille O’Neal, Horace Grant. Pięć mistrzowskich pierścieni ma trzynastu zawodników. Są nimi: George Mikan, Jim Pollard, Slater Martin, Larry Siegfried, Don Nelson, Michael Cooper, Magic Johnson, Dennis Rodman, Ron Harper, Steve Kerr, Kobe Bryant, Derek Fisher oraz Tim Duncan.
– LeBron jest teraz czterokrotnym MVP Finałów. Więcej tego typu wyróżnień ma tylko Michael Jordan (6). Do minionej niedzieli, LBJ remisował pod względem liczby na gród MVP Finałów z Magic Johnsonem, Timem Duncanem and Shaquille’em O’Nealem.
– Były to dziesiąte Finały w karierze Jamesa. Więcej w historii NBA mają tylko Bill Russell (12) i Sam Jones (11). Tyle samo ma Kareem Abdul-Jabbar.
– Niedzielny meczy był 260 meczem LeBrona w play-offach. Nikt w postseason nie zagrał więcej meczów. Derek Fisher ma na koncie 259 występów w pucharowej fazie sezonu. Dalej są Tim Duncan (251), Robert Horry (244), Kareem Abdul-Jabbar (237), Tony Parker (226), Kobe Bryant (220), Manu Ginobili (218), Shaquille O’Neal (216), Scottie Pippen (208).
– LeBron zaliczył w ostatnim meczu sezonu 28 punktów, 14 zbiórek i 10 asyst. Był to już jego trzeci mecz na poziomie przynajmniej 25/10/10, po którym jego drużyny zdobywały mistrzostwo. Nikt w historii NBA nie zrobił tego więcej, niż raz (Larry Bird w 1986 roku oraz James Worthy w 1988 roku). Przy okazji, LeBron jest najstarszym graczem, który w Finałach zaliczył triple-double. Poprzedni rekord należał do Elgina Baylora w 1970 roku (35 lat i 225 dni).
– LeBron ma teraz 11 występów z triple-double w Finałach. Dwaj kolejni gracze na tej liście mają łącznie też 11 takich meczów – Magic Johnson (8) i Draymond Green (3).
– Jimmy Butler liderował Heat w punktach, zbiórkach, asystach, przechwytach i blokach. W historii Finałów NBA, tylko jeden gracz przed nim, liderował we wszystkich statystykach swojej drużyny. Był nim LeBron James w 2016 roku. Średnie Butlera z Finałów sięgnęły 26.2 punktu, 8.3 zbiórki, 9.8 asysty, 2.2 przechwytu oraz 0.8 bloku. Jimmy został zaledwie drugim graczem w historii Finałów, który za serię potrafił zgromadzić przynajmniej 150 punktów, 50 zbiórek i 50 asyst. Pierwszym był LeBron James, który dokonał tego cztery razy. Butler zaliczył przynajmniej po 20 punktów w każdym z pierwszych pięciu meczów Finałów. Tak dobry debiut w Finałach mieli przed nim tylko Kareem Abdul-Jabbar, Julius Erving oraz Michael Jordan. Jimmy był też drugim w historii graczem, który w czasie jednej serii finałowej zaliczył dwa mecze z triple-double z przynajmniej 30 punktami. Pierwszym był LeBron w 2015 roku.
– W meczu piątym Jimmy Butler i LeBron James zagrali mecze na poziomie, odpowiednio, 35 punktów, 12 zbiórek, 11 asyst oraz 40 punktów, 13 zbiórek, 7 asyst. Zaledwie drugi raz w historii Finałów zdarzyło się, żeby zawodnicy przeciwnych drużyn zdobyli po przynajmniej 35 punktów. Pierwszy raz miało to miejsce w 1993 roku. Zrobili to Michael Jordan (55/8/4) i Charles Barkley (32/12/10), w meczu czwartym tamtej serii.
– Rajon Rondo jest drugim zawodnikiem w historii NBA, który zdobył mistrzowskie tytuły zarówno z Lakers, jak i Celtics. Pierwszym był Clyde Lovellette. Swoje pierwsze mistrzostwo zdobył u boku legendarnego George’a Mikana, w barwach Minneapolis Lakers, w 1954 roku. Potem, już w Bostonie, sięgnął po dwa kolejne tytuły z Billem Russellem, w latach 1963-1964. Lovellette był czterokrotnym uczestnikiem Meczów Gwiazd. W 1988 roku wybrano go do Hall of Fame.
Wracając do Rajona Rondo, to jest jeszcze jedna ciekawostka z nim związana. W 2008 roku zdobył mistrzowski tytuł z Boston Celtics. Dla ekipy z Massachusetts był to 17 tytuł w historii klubu. W tym roku Rondo był ważnym elementem mistrzowskiej rotacji Lakers. Dla ekipy z Los Angeles był to również 17 tytuł w historii klubu.
– Rajon Rondo jest pierwszym graczem w historii, który przekroczył próg 100 asyst w pojedynczych play-offach, jako zawodnik z ławki (podział na starterów i zmienników jest oficjalnie notowany w NBA od rozgrywek 1970-71). Gracz Lakers miał w tych play-offach dokładnie 105 asyst (6.6 na mecz). Dalej w historii zapisali się Manu Ginobili (95) w 2014 roku, Michael Cooper (93) w 1985 roku, Sam Cassell (93) w 1994 roku.
– W meczu nr sześć, który decydował o mistrzostwie, Lakers po przełamaniu wyniku 0:0, prowadzili do końca tego starcia. Heat ani przez sekundę nie prowadzili w tym spotkaniu. W ostatnim pięćdziesięcioleciu był to zaledwie trzeci taki przypadek, gdy w meczu, po którym drużyna sięga po tytuł, rywal ani przez moment nie prowadzi. Wcześniejsze dwa przypadki miały miejsce w latach 1982 (Lakers) i 1986 (Celtics).
– Anthony Davis notował w Finałach średnio po 25 punktów, 10.7 zbiórki, 3.2 asysty, 2 bloki oraz 1.3 przechwytu na mecz. Spośród drużyn, które sięgały po mistrzowskie tytuły, tylko dwóch zawodników przed nim grało na poziomie przynajmniej po 25 punktów i 10 zbiórek, a nie zostawało potem MVP Finałów. Davis jest też czwartym graczem w historii ligi, który w Finałach trafiał ze skutecznością przynajmniej 50% z gry, 40% zza łuku oraz 90% z linii. Wcześniejsza trójka to Magic Johnson (1987), Penny Hardaway (1995) oraz Kevin Durant (2017, 2018).
– Duncan Robinson zaliczył 26 punktów w meczu piątym. Trafił 7/13 rzutów zza łuku. Był to trzeci najlepszy wynik pod względem celnych trójek w Finałach. Lepsi w historii byli tylko Steph Curry (9) i Ray Allen (8).
– Lakers prowadzili po dwóch kwartach z Heat 64:36 w meczu kończącym Finały. 28-punktowe prowadzenie do przerwy, było drugim najwyższym prowadzeniem w historii Finałów. W 1985 roku, w pierwszym meczu serii Celtics-Lakers, Bostończycy prowadzili po dwóch kwartach różnicą 30 punktów.
– Lakers, po pięciu latach bez play-offs, po tych rozgrywkach zajęli pierwsze miejsce na Zachodzie. Nikt wcześniej nie wygrał Konferencji, po tylu latach bez postseason.
– Lakers mieli bilans 57:0 łącznie w sezonie regularnym i play-offach, gdy rozpoczynali czwartą kwartę z prowadzeniem.
– Heat i Lakers spędzili w bańce 95 dni!
– Miami Heat przystąpili do play-offs z piątego miejsca na Wschodzie. Ostatnią drużyną, która z tak niskiego miejsca potrafiła zajść do Finałów, byli New York Knicks w 1999 roku. Nowojorczycy byli wtedy ósemką. W 2010 roku Celtics jako czwórka weszli do Finałów. Najniżej sklasyfikowanymi przed play-offami (późniejszymi) mistrzami NBA byli Houston Rockers w 1995 roku. Play-offy zaczęli z szóstego miejsca.
– Lakers wygrali cztery z pięciu meczów, gdy grali w koszulkach „Black Mamba” upamiętniających Kobe Bryanta.
– Gdyby zsumować średnie punktów, zbiórek, asyst, przechwytów i bloków Jamsa i Davisa z Finałów, to wyszłoby nam 92.81. W historii Finałów NBA, tylko dwa inne duety miały wyższy współczynnik. Oba grały w barwach Los Angeles Lakers. Byli to Shaquille O’Neal i Kobe Bryant (96.94) w Finałach 2001 roku oraz Kareem Abdul-Jabbar i Magic Johnson (93.75) w Finałach roku 1980.
– Frank Vogel został czwartym trenerem w ostatnich sześciu latach, który w pierwszym roku pracy sięga z drużyną po tytuł. Przed nim zrobili to: Steve Kerr (2015), Tyronn Lue (2016), Nick Nurse (2019).
– Nie obyło się bez zamieszek w Los Angeles związanych ze „świętowaniem” tytułu Lakers. 76 osób zostało aresztowanych, zdewastowano ponad 30 budynków. Ośmiu policjantów odniosło obrażenia. Trzy osoby wymagały hospitalizacji po tym, jak zostały trafione z broni gładkolufowej gumową amunicją.
* Tekst napisałem oryginalnie dla portalu Unibet.